Azuur azuur in de Caribean

Het was een paar dagen stil van mijn kant. Dit heeft alles te maken met de slechte internet omstandigheden.
Nadat we ons laatste dagje Cartagena erg rustig hebben doorgebracht (we zijn niet meer naar een strand gegaan maar verkozen her zwembad boven een killer-toer naar het strand. Daarnaast was ollie erg zenuwachtig dat als hij de wedstrijd van Ajax niet live kon zien, ze zouden verliezen pfff), vertrokken we de volgende ochtend met een binnenlandse vlucht naar San Andres. Dit is een van de Caribische eilanden van Colombia en ligt ter hoogte van de Nicaraguaanse kust. Eens vlucht van ruim een uur en plots sta je in een totaal andere wereld.
Nu is San Andres beslist geen super mooi eiland. Het is behoorlijk verknald en aangetast door de massatoerisme (voornamelijk van de Colombianen zelf). Het is in de jaren 70 omgedoopt tot belastingvrij-paradijs waardoor mensen massaal vluchten boekten om hier tax free te shoppen. Het gevolg is dat de ooit-zo mooie kuststrook (super groen/blauw water, palmbomen en witte stranden) vol gepropt zijn met hoge, lelijke hotels. Zo ook het onze. Vergane glorie.Jaren 70 Spaanse Costa. Maar we kunnen niet rechtstreeks naar Providencia,meer Caribisch walhalla, dus moesten hier wel een nachtje blijven. Nadat we aan de boze hadden gezeten (en Dirk en ollie nog een paar glazen rum naar binnen hadden gewerkt) gingen we tukken om de volgende ochtend met de eerste vlucht naar Providencia af te reizen. Een vlucht met Satagena. In een klein rammelbakkie, 17 plekken voor passagiers. Ook hier moesten we, naast onze bagage, ook onszelf wegen, om er zeker van te zijn dat dat bakkie het gewicht wel van de grond kon krijgen.
Een kort vlucht van zo'n 20 minuten en een waanzinnig uitzicht.
Ook hier weer checken of de tax betaald was en 100.000 formulieren invullen. Afijn een half uur later zaten we in de taxi.
Wat een andere wereld! Ongerept, Caribisch! Een taal die ontzettend onverstaanbaar maar wel heel grappig is. Het is creools; een mix van Engels met de rapheid van Spaans.
De mensen zijn allemaal heel tranquilo .
Verwacht hier geen mooie luxe stranden met bedjes en parasols. Maar wel kleine baaitjes, met palmbomen, hangmatten en reggae muziek . Voor de kust ligt het derde grootste rif van de wereld. Die kleur!!!
Er wonen 5000 bewoners. In alle soorten en maten (van blank en blauwe ogen tot pikzwart met pikzwarte ogen). Dit alles heeft te maken met hun onstuimige verleden. Naast een pirateneiland (Engelsen, Spanjaarden maar ook onze voorouders) waren er ook slaven die op de katoen en kokosnootplantages werkten. Ban oudsher wad het een Britse kolonie. De bewoners hebben dan ook allemaal een Engelse voor enof achternaam (Eric, Darwin, etc). Ze zijn apetrots op hunZe zijn apetrots op hun eiland. Dit eiland is opgedeeld in 10 districten (!) met ieder een eigen kerk (katholiek, Baptisten, jehova) en eigen scholen.
Er dreigde een aantal jaren geleden een oorlog met Nicaragua omdat zij dit eiland (en andere in de caribean) willen toe-eigenen. Er zit veel olie in de grond dus dat betekent geld! Colombia is echter niet van plan dit gebied af te staan en het eiland is zelfs toegezegd dat het blijft zoals het nu is. Een eco eiland, beschermd en afgezonderd van de rest. Wel wil Colombia dat er Spaans gesproken wordt waardoor de huidige jeugd steeds minder goed Engels spreekt of verstaat.
We hadden een soort 4x4 golfkar gehuurd en hiermee hebben we drie dagen over dit kleine eiland gecrost. Dure restaurants zijn er niet, dus je eet in eettentjes samen met de lokalen. Zij vinden het allemaal leuk dat je er bent en willen altijd weten waar je vandaan komt. De meesten hebben geen benul waar Nederland ligt. Snap ik nog wel .Het eiland is een walhalla voor snorkelaars en duikers. Tegenover ons hotel lag het crab island. Met een kayak kon je er vanaf ons hotel naar toe peddelen. Flink doorwerken want er stond aardig wat wind en stroming. Daarna snorkels op en op zoek naar de beesten. Ik word erg gelukkig van alle gekleurde vissen. Dirk en ollie zoeken de sensatie en hebben nog extra snorkeltoers gedaan op zoek naar mantaroggen en haaien. Deze hebben ze ook gevonden. Brrr ik heb het daar niet op. Lot voelde zich een dag niet lekker (snip verkouden) dus wij hebben een luie dag ingelast (passend bij de bewoners) en hebben een beetje bij het zwembad gehangen en daarna met de kar een rondje eiland gedaan en foto's gemaakt. We eindigden op het strand voor den overheerlijke lunch en een duik in de zee. Het was zondag dus er waren veel lokalen op het strand en de reggae muziek stond lekker hard. Zoals die kinderen dan dansen! Een plezier om naar te kijken!
's Avonds weer mer z'n vieren op zoek naar een restaurantje en weer heerlijk vis gegeten.
Vanochtend was onze laatste ochtend op her eiland. We zijn nog wat gaan toeren en ontdekten toen nog een ontzettend leuk reggae strandje. Even koffie gedronken en toen terug. Onze koffers gepakt en naar de AirPort (groot woord voor een landingstrip) gereden. Ritje van 5 minuten en eenmaal daar begint de papierwinkel van vooraf aan.
Inmiddels zitten we weer op San Andres. Morgenochtend vliegen we om 11.00 uur met LAN via Bogota naar Medellin. Onze laatste stop in Colombia voordat we terug reizen.
Morgen landen we rond 16 u in Medellin. Gaan naar het Art Hotel. Eten wat en lopen nog een keer door de straatjes van El Poblado en gaan dan een paar uur rusten. Om 2.00am worden we al weer opgepikt voor vertrek naar de luchthaven. We hebben een overstap in Panama en gaan er daar een paar uur uit. Even kijken hoe Panama Viejo er nu, drie jaar later, uitziet. En nu maar hopen dat we idd de luchthaven uit mogen. Anders wordt het wel een hele lange zit ...
Donderdagochtend 11.40 u landen we weer op Neerlands bodem.