whale watching and sustainability

Nuqui

Zondagochtend stond de taxi chauffeur ons om 6.45 u op te wachten bij het hotel. Hij bracht ons naar de luchthaven in het centrum van Medellin, voor onze domestic flight naar Nuqui.
Op de luchthaven werden we opgewacht door een man van Nautilus, de reisorganisatie van dit tripje. Na heel veel papieren handelingen, het wegen van onze bagage en van ons zelf (:-) en 3x paspoort controle konden we boarden.
Wat een belevenis! Het was een klein 2-motorig vliegtuigje. We zaten op de eerste rij en hadden direct een leuke conversatie met de piloot en de co-piloot. De cockpit bestond uit 2 stoelen met direct er achter een klein stukje wand. Ollie heeft een groot deel van de vlucht gefilmd en mocht hiervoor naast de piloot staan. Leuke opnamens! We vlogen vooral over jungle. Geen leven alleen maar groen groen groen.
We waren de enige niet-Colombianen. Totaal 18 passagiers.
Na een klein uur bereikten we Nuqui. Wat een geweldig uitzicht!
Ook hier weer werden we opgewacht door iemand van El Cantil, de ecohab waar we verblijven. Moesten 28 dollar tax aftikken en weer de nodige papierhandelingen ondergaan. Daarna stapten we in het motorbootje dat ons naar El Cantil bracht.
Een geweldig ecohab-resort. Met 8 huisjes. Alle met uitzicht op de pacific ocean.

Er is geen elektriciteit. Vanaf 18.00 u wordt je slaapkamer gereed gemaakt voor de nacht; klamboes om je bed en een olielampje wordt aangestoken.

Er is een douche, met koud water. Toilet, waar geen wc papier door heen kan. Een ' cosy' hab, met een 2-persoons bed, een 1-persoonsbed en een stapelbed. De ramen zijn open en worden ' s nachts geblindeerd met waterafstotende rolgordijnen. De bovenkant van de ramen blijven open, maar zijn voorzien van gaas, zodat de ' vampire bats' (vampier vleermuizen) er niet doorheen kunnen.

We zitten in de jungle, dus het stikt van de muggen, het zit barstensvol vleermuizen (vampires, dus die houden wel van een slokje bloed) en slangen. 's Avonds moet je daarom je zaklamp bij je hebben om te checken dat je niet op een slang stapt. Spannend hahahaha

Er zijn kolibri's, heel veel mooie vlinders, prachtige bloemen en veel vogels.
Helaas hebben we geen luiaards gespot. Ook geen apen, welke er volgens de leiding van El Cantil wel zijn. Soms hoor je ze 's nachts gillen.
Het is een vulkaanlandschap, dus met donker zand en veel zwarte rotsen. Door het warme water vertoeven hier veel bultrugwalvissen om te paren of te bevallen. Elke dag kun je mee met een klein motorbootje, de zee op, om deze geweldige beesten te spotten. De eerste dag kregen we al een geweldige show. Nadat we een aantal walvissen hadden gespot, die langzaam over het water zwommen (af en toe wat stoom afbliezen en soms ook hun start mooi toonden) ontdekten we een jonge walvis (te herkennen aan de rose onderkant. Volwassen walvissen hebben een witte onderkant). Deze was aan het spelen een sprong regelmatig hoog uit het water, maakte een draai van 45 graden en plonsde dan het water weer in. Vlak voor onze neus. Waanzinnig!
Maandagochtend zijn Lot en ik gaan kayakken en Dirk en Ollie gaan peddle boarden. Volgens de gids kun je soms het geluk hebben al kayakkend een walvis tegen te komen, maar dat geluk hadden we niet. Denk overigens dat je je helemaal rot schrikt als zo'n kolos ineens voor je kayak opduikt :-).
's Middags stond er weer een whale watching tour op het programma, echter Lottie voelde zich niet lekker na de kayak toer (wrs door de hitte) en moest overgeven. De jongens zijn toen alleen gegaan en Lot en ik hebben 3 uur (!) liggen maffen in onze hangmat. De jongens hebben veel dolfijnen gezien en een pasgeboren walvis die alleen maar aan het springen was. Dirk heeft deze veelvuldig vastgelegd op de foto - dacht hij. Toen ik de foto's terugkeek zag ik enorme wolkenpartijen. Hahahaha.... ipv de walvis heeft hij de luchten gefotografeerd. Vanmiddag gaan we voor de herkansing.
Nu nog even relaxen op onze veranda. Lot zit te lezen. Dirk en Ollie zijn aan het integreren met een Duitser, getrouwd met Colombiaanse vrouw, woonachtig in China. Ze vertelden ons alles over de corruptie van de Colombiaanse overheid. De middle klasse wordt volledig aan banden gelegd. Er ontstaat een groep van 10% rijken (mensen vanuit de regering) en overige mensen zijn arm. Het minimum loon bedraagt per maand 250 US dollar. Een ' university graduate' verdient gemiddeld 800 US dollar per maand. Er zijn overheidsuniversiteiten. Deze zijn gratis, echter is het onderwijs niveau laag, en zijn er maar weinig plekken. Men moet dus uitwijken naar particuliere universiteiten die zo'n 20-30.000 dollar per jaar kosten. Dat krijg je je hele leven niet terug verdient, dus de meeste graduates vertrekken naar het buitenland. Een grote ' brain drain' dus. De politiek weet er van, maar doet er niets aan.

Opvallend is ook dat elk district in Colombia een belangrijk eigen ' government' heeft. Deze heeft meer te vertellen dan de landelijke. Je ziet hier dan ook grote verschillen in welvaart en sociale voorzieningen per district. Bogota is vooral communistisch. Ze vullen hun eigen zakken en hebben veel plannen die nooit tot uitvoer komen.
Medellin daarentegen (district Antioquia) heeft goede voorzieningen, zijn doortastend en aanpakkers.

Zo dadelijk vertrekken we (onder begeleiding) naar de watervallen. Zo'n half uurtje lopen en dan lekker in het ijskoude water jumpen. Het is nu 09.00 uur en heel warm. Humid, half bewolkt en bloedheet.